Η Θεσσαλονίκη παλιά: Μια ιστορική έδρα του Άρη

Κυριακή 31 Μαρτίου 2013




Η αθλητική ιστορία της Θεσσαλονίκης και ιδιαίτερα των ποδοσφαιρικών τμημάτων των ομάδων της πόλης, είναι στενά συνδεδεμένη για τους περισσότερους με τα σημερινά μεγάλα ποδοσφαιρικά γήπεδα της πόλης Καυταντζόγλειο, Τούμπα Χαριλάου, Απόλλων Καλαμαριάς κλπ , ενώ λίγοι γνωρίζουν από πού αυτές οι ομάδες ξεκίνησαν τα πρώτα τους βήματα, μέχρι να στεγασθούν στις σημερινές τους έδρες.
Στην περιοχή της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης εκεί που σήμερα βρίσκεται ένα από τα μεγαλύτερα συνεδριακά κέντρα της Θεσσαλονίκης, το Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο, βρισκόταν κάποτε το γήπεδο του ΆΡΗ Θεσσαλονίκης, σε εποχές όπου τα γήπεδα και των άλλων ομάδων της πόλης ΠΑΟΚ, Ηρακλής βρισκόντουσαν και αυτά σε κοντινές αποστάσεις στο κέντρο της πόλης. Μάλιστα το γήπεδο του Ηρακλή βρισκόταν στη περιοχή της σημερινής πλατείας χημείου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου , ενώ το γήπεδο του ΠΑΟΚ βρισκόταν στην επονομαζόμενη περιοχή του συντριβανίου, κοντά στη σημερινή Θεολογική σχολή του Α.Π.Θ.
Ο Άρης Θεσσαλονίκης ιδρύθηκε στις 25 Μαρτίου 1914 σε ομολογουμένως δύσκολες εποχές για τον πληθυσμό της πόλης, και ανάμεσα στα πολλά προβλήματα που είχαν να αντιμετωπίσουν οι παράγοντες του συλλόγου ήταν και αυτό της ανεύρεσης γηπέδου για τις προπονήσεις και για την τέλεση των ποδοσφαιρικών αγώνων. Μετά από περιπλανήσεις για ένα διάστημα σε διάφορα μέρη της πόλης, η ομάδα θα βρεί προσωρινή στέγη σε ένα τεράστιο ακάλυπτό χώρο που ήταν γνωστό ως Πεδίον του Άρεως (Champ de Mars), και χρησιμοποιούνταν για τις ανάγκες επιδείξεων,ασκήσεων του Γ’Σώματος Στρατού, στο σημείο που βρίσκεται και το σημερινό ομώνυμο πάρκο.
Μερικά χρόνια αργότερα στα 1926, ο χώρος που στέγαζε το γήπεδο του Άρη παραχωρήθηκε για να στεγάσει τις ανάγκες ενός νέου θεσμού για την πόλη, αυτού της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης. Σε αντάλλαγμα η Πολιτεία πρότεινε την παραχώρηση ενός άλλου χώρου που βρισκόταν σχετικά κοντά με το παλιό γήπεδο, και τις σημερινές εγκαταστάσεις της Δ.Ε.Θ., στο χώρο περίπου του Βελλίδειου Συνεδριακού Κέντρου
Το κόστος των εργασιών κατασκευής γηπέδου ποδοσφαίρου υπολογίστηκε στο τεράστιο ποσό των 250.000 δραχμών για εκείνη την εποχή, και για να ολοκληρωθούν τα έργα χρειάστηκε να συνεισφέρουν με ώρες εθελοντικής εργασίας πάμπολλοι ανώνυμοι και επώνυμοι φίλαθλοι του Άρη. Έτσι στις 18/6/1927 τα εγκαίνια του γηπέδου που στέγασε την ομάδα τα επόμενα χρόνια, συνοδεύθηκαν με ένα διεθνές φιλικό αγώνα στον οποίο ο Άρης κέρδισε τη Βοϊβοντίνα του Νόβισαντ με σκόρ 5-2. Όσο για την κατασκευή του γηπέδου αυτή χαρακτηριζόταν από την ύπαρξη ορισμένων ξύλινων κερκίδων, και μερικών παραπηγμάτων για τις ανάγκες της ομάδας, ενώ 5 χρόνια αργότερα κρίθηκε αναγκαία η εκ νέου αναδιαμόρφωση του αγωνιστικού χώρου.
Όμως το 1939 η Πολιτεία για μια ακόμη φορά θα αναγκάσει το ποδοσφαιρικό τμήμα του Άρη να εγκαταλείψει την έδρα του και αυτή τη φορά να μετεγκατασταθεί σε μια άλλη περιοχή μακριά από το κέντρο της Θεσσαλονίκης. Η απόφαση αυτή προκάλεσε την πικρία των φιλάθλων του Άρη καθώς άφηναν ένα μέρος όχι μόνο όπου είχαν εργασθεί για αυτό αλλά όπου είχαν δεί και την ομάδα τους να ανεβαίνει αθλητικά. Μετά από την απόφαση της παραχώρησης χώρου στην περιοχή Χαριλάου, η διοίκηση του Άρη προχώρησε εκεί στην ανέγερση εγκαταστάσεων όπου από τότε μέχρι και σήμερα βρίσκεται η έδρα της ομάδας.
-Πηγή: Αθλητικός Σύλλογος Άρης Θεσσαλονίκης, Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης

Read more...

Τόποι Θυσίας της Ελληνικής Επανάστασης

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013


Η επέτειος της Ελληνικής επανάστασης για τους περισσότερους είναι συνδεδεμένη με τις εξεγέρσεις και τους αγώνες των ελλήνων στη Ρούμελη και στο Μωριά. Όμως, όσα διαδραματίσθηκαν στη Θεσσαλονίκη τους πρώτους μήνες της Επανάστασης του 1821 δεν είναι ευρέως γνωστά και ακόμα λιγότεροι γνωρίζουν πως υπάρχουν σημεία στο κέντρο της πόλης, που έλαβαν χώρα τραγικά γεγονότα, και χαράχτηκαν με ανεξίτηλα γράμματα στη μακραίωνη ιστορία της.
Οι ελάχιστες πληροφορίες για τη Θεσσαλονίκη του 1821 προκύπτουν από την έκθεση του Χαιρουλάχ Εφέντη προς τον σουλτάνο, που είχε διορισθεί στη Θεσσαλονίκη λίγο πριν την έναρξη της επανάστασης, και ο ίδιος έπεσε θύμα του διαβόητου όπως χαρακτηρίστηκε διοικητή Γιουσούφ Μπέη, που μάλιστα τον φυλάκισε κατηγορώντας τον για φιλελληνικές διαθέσεις.
Σε αντίθεση όμως με την Πελοπόννησο και τα άλλα σημεία της επαναστατημένης Ελλάδας όπου ο αγώνας για την ανεξαρτησία συνεχίστηκε για πολλά χρόνια ακόμα, οι εξεγέρσεις που σημειώθηκαν στη Μακεδονία δεν κράτησαν για πολύ, διότι κατεστάλησαν από τις συγκριτικά υπέρτερες οθωμανικές δυνάμεις. Το ξέσπασμα των εξεγέρσεων όμως συνοδεύτηκε από μια σειρά αντιποίνων που διατάχθηκαν από τον Γιουσούφ Μπέη και είχαν ξεκινήσει νωρίτερα με τον εγκλεισμό ελλήνων ομήρων σε διαφορετικά σημεία της πόλης, και με τελική κατάληξη την τραγική εκτέλεση τους.
Μεταξύ των τόπων μαρτυρίου συγκαταλέγεται το Καπάνι ή όπως είναι γνωστό σαν Αγορά Βλάλη με τη σημερινή του ονομασία. Η αρχική του ονομασία προέρχεται από το Ουν-Καπάν ή αλευραγορά, και η πολύβουη του ατμόσφαιρα, με τα στενά δρομάκια, τα μικρά μαγαζάκια και τις πολυποίκιλες πραμάτειες, θυμίζει σε ένα βαθμό την ατμόσφαιρα της παλιάς Θεσσαλονίκης προτού αυτή καεί και επανασχεδιαστεί. Όμως εκεί στην κεντρική πλατεία της αλευραγοράς θα βρουν τραγικό θάνατο ο τοποτηρητής στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης Επίσκοπος Κίτρους Μελέτιος μαζί με άλλους ιερείς, επιφανείς πρόκριτοι και πολλοί άλλοι ανώνυμοι πολίτες.
Ένας άλλος τόπος συλλογικού μαρτυρίου θα καταστεί και ο αυλόγυρος του τότε Μητροπολιτικού Ναού της Θεσσαλονίκης που βρισκόταν περίπου στην ίδια τοποθεσία με τη σημερινή Μητρόπολη, καθώς ο παλαιότερος ναός καταστράφηκε στη μεγάλη πυρκαγιά του 1890, με το ναό καταστράφηκε και το πολύτιμο αρχείο της Ελληνορθόδοξης Κοινότητας. Εκεί στον αυλόγυρο της Μητρόπολης είχαν εγκλειστεί όμηροι που πηγές εκτιμούν τον αριθμό τους περίπου σε 2.000 και που με τη σειρά τους θα βρουν τραγικό θάνατο, από τα όργανα του Γιουσούφ Μπέη. Επίσης άλλα περιστατικά εκτελέσεων αναφέρονται και στο χώρο γύρω από τη Ροτόντα, ενώ μέσα στον αιματηρό αναβρασμό εξαίρεση αποτελεί η διάσωση ορισμένων χριστιανών από δερβίσηδες ενός μουσουλμανικού τεκέ που τους προσέφεραν άσυλο.
Η ατυχής έκβαση των εξεγέρσεων όπως και τα φοβερά αντίποινα θα αποτελέσουν ένα σοβαρό πλήγμα στην Ελληνική Κοινότητα της Θεσσαλονίκης η οποία θα αργήσει να επανακάμψει, ενώ το όνειρο της απελευθέρωσης θα αργήσει για πολλά χρόνια ακόμα έως ότου πραγματοποιηθεί. 
*Πηγές: 
-Mazower Mark Θεσσαλονίκη Πόλη των Φαντασμάτων, Αλεξάνδρεια 2006
-Βασδραβέλλη Ιωάννη, Η Θεσσαλονίκη κατά τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας, Μακεδονική Βιβλιοθήκη(Δημοσιεύματα της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών), 1946
Πηγή Φωτογραφίας Λευκού Πύργου
http://1dimplagiarist.blogspot.gr/2012/04/1430.html

Read more...

Η Θεσσαλονίκη παλιά: Μια συναγωγή με ιστορία

Κυριακή 17 Μαρτίου 2013

Στη διασταύρωση των οδών Βασιλίσσης Όλγας με Καλλιδοπούλου υπάρχει ένας μεγάλος ακάλυπτος χώρος που χρησιμοποιείται ως πάρκινγκ. Μεταξύ του χώρου αυτού και της οδού Δελφών υπήρχε η συναγωγή Μπεθ Σαούλ. Παλιότερα η περιοχή συμπεριλαμβανόταν στη λεγόμενη «Συνοικία των Εξοχών», η οποία στην αρχή υπήρξε τόπο κατοικίας των εύπορων οικογενειών της πόλης με τα ξεχωριστά αρχοντικά σπίτια. Όμως μια σειρά γεγονότων όπως η μεγάλη πυρκαγιά του 1890 και η κατεδάφιση των τειχών της πόλης, θα συμβάλει στην πυκνοκατοίκηση και των περιοχών εκτός των τειχών της Θεσσαλονίκης. Έτσι για τις λατρευτικές ανάγκες των κατοίκων αυτών των περιοχών της Θεσσαλονίκης δημιουργήθηκαν νέοι τόποι λατρείας με κυριότερους μεταξύ άλλων τις Εκκλησίες της Αγίας Τριάδας, και της Αναλήψεως, το Γενί Τζαμί, και τη συναγωγή Μπεθ Σαούλ. 
Σύμφωνα με μια εκδοχή, η συναγωγή Μπεθ Σαούλ φέρεται πως ήταν έργο του αρχιτέκτονα Βιταλιάνο Ποζέλι που άφησε έντονο το αποτύπωμα του στην πόλη, και μεταξύ των έργων του συγκαταλέγονται τόποι λατρείας όπως η Αρμενική Εκκλησία Θεσσαλονίκης, η Καθολική Εκκλησία και το Γενί Τζαμί. Η συγκεκριμένη συναγωγή ολοκληρώθηκε στα 1898, και στην ανέγερση της σημαντική συμβολή είχε η Φακίμα Μοδιάνο, η οποία και την αφιέρωσε στη μνήμη του ανδρός της Σαούλ Ιακώβ Μοδιάνο, έτσι η συναγωγή αυτή ονομάστηκε Cal de la Tria Fakima ή αλλιώς «η συναγωγή της θείας Φακίμα». Άλλωστε η περιοχή που βρισκόταν η συναγωγή, κατοικούνταν σε μεγάλο βαθμό από Εβραίους πολίτες της Θεσσαλονίκης, που είχαν πληγεί από την πυρκαγιά του 1890 και χαρακτηριζόταν εκτός των άλλων και από την παρουσία του Νοσοκομείου Χίρς(Ιπποκράτειο)
Μερικές δεκαετίες αργότερα η μεγάλη πυρκαγιά του 1917 θα καταστρέψει σημαντικό μέρος του κέντρου της Θεσσαλονίκης, και μεταξύ των καταστροφών που προκλήθηκαν συμπεριλαμβανόντουσαν και πάρα πολλές συναγωγές που καταστράφηκαν ολοσχερώς. Έτσι η Μπεθ Σαούλ μετά την Πυρκαγιά του 1917 θα καταστεί ο κυριότερος τόπος λατρείας, και η επίσημη κοινοτική συναγωγή της Θεσσαλονίκης. Στους χώρους αυτής της συναγωγής, θα βρουν για ένα διάστημα κατάλυμα άστεγες εβραϊκές οικογένειες που είχαν πληγεί από την πυρκαγιά του 1917. Επίσης λόγω της επιβλητικότητας και της έκτασης του κτιρίου, στους χώρους της θα φιλοξενηθούν οι κυριότερες τελετές της κοινότητας, με χαρακτηριστική την τελετή που θα γίνει προς τιμήν του βασιλιά Γεωργίου Β’ στις 29 Νοεμβρίου 1935, κατά την επίσκεψη του στη Θεσσαλονίκη. 
Όμως η είσοδος των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής θα σηματοδοτήσει μια νέα τραγική περίοδο στην μακραίωνη ιστορία της πολυπολιτισμικής Θεσσαλονίκης, καθώς 50.000 Έλληνες εβραίοι θα ξεριζωθούν από τις πατρογονικές τους εστίες και θα βρουν τραγικό θάνατο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Επίσης θύματα της ναζιστικής βαρβαρότητας θα πέσουν και οι συναγωγές «Μπεθ Ισραέλ» και «Μπεθ Σαούλ», οι οποίες ανατινάχτηκαν από τις δυνάμεις κατοχής, ενώ η σημερινή συναγωγή της Εβραϊκής Κοινότητας Θεσσαλονίκης «Συναγωγή των Μοναστηριωτών» διασώθηκε καθώς χρησιμοποιούνταν τότε σαν αποθήκη του Ερυθρού Σταυρού.
Πλέον οι αναμνήσεις από τη συναγωγή «Μπεθ Σαούλ» διατηρούνται μόνο από ελάχιστες φωτογραφίες, αλλά και σε ένα γραμματόσημο που εκδόθηκε στις 15/3/1997 από τα Ταχυδρομεία του Ισραήλ για να τιμηθεί η μνήμη των Ελλήνων Εβραίων θυμάτων του Ολοκαυτώματος.
*Πηγές:
-Ναρ Αλμπέρτος «Οι συναγωγές της Θεσσαλονίκης,-Τα τραγούδια μας» Μελετήματα γύρω από την ιστορία και παράδοση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης
-Μεσσίνας Ηλίας «Οι συναγωγές της Θεσσαλονίκης και της Βέροιας»
-Μαντοπούλου-Παναγιωτοπούλου Θάλεια «Θρησκευτική Αρχιτεκτονική στη Θεσσαλονίκη κατά την Τελευταία Φάση της Τουρκοκρατίας (1839-1912) Εκκλησίες-Συναγωγές-Τζαμιά
-Πηγή φωτογραφίας(γραμματόσημο)
Ένα γραμματόσημο για την Θεσσαλονίκη – το λιμάνι/A stamp for Salonika – the port
-Πηγή φωτογραφίας(ασπρόμαυρη)
-Πηγή φωτογραφίας(ερείπια)

 
 
 

Read more...

Η Θεσσαλονίκη παλιά: Όταν ηχούσαν οι σειρήνες

Κυριακή 10 Μαρτίου 2013

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος χαρακτηρίστηκε μεταξύ άλλων από την αγριότητα και την ευρεία κλίμακα των συγκρούσεων, αλλά και από τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς που είχαν σαν στόχο πολλές φορές εκτός στρατιωτικών εγκαταστάσεων και τον ίδιο τον άμαχο τον πληθυσμό. Οι βομβαρδισμοί από σμήνη αεροπλάνων αποτέλεσε κάτι πρωτόγνωρο για την εποχή, καθώς στις προηγούμενες πολεμικές αναμετρήσεις που είχε εμπλακεί η Ελλάδα τα αστικά κέντρα δεν είχαν πληγεί με παρόμοιους μεθόδους, ενώ η Θεσσαλονίκης είχε δεχθεί βομβαρδισμούς από τα ιπτάμενα αερόπλοια Zeppelin στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. 
Στα πρώτα χρόνια του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου η Θεσσαλονίκη δέχθηκε επιθέσεις από Ιταλικά βομβαρδιστικά που προκάλεσαν καταστροφές σε διάφορα σημεία της πόλης, όμως η αυτοθυσία των ανδρών της Πολεμικής Αεροπορίας αποτέλεσε φραγμό στα σχέδια των Ιταλών. Σε μια από αυτές τις αερομαχίες που διεξήχθησαν ο ανθυποσμηναγός Μητραλέξης αφού εξαντλήθηκαν τα πυρομαχικά του καταδιωκτικού αεροσκάφους του, εμβόλισε με την έλικα ένα ιταλικό βομβαρδιστικό πέφτοντας πάνω στην ουρά του, εξαναγκάζοντας το σε προσγείωση και στη σύλληψη του πληρώματός του.
Μερικά χρόνια αργότερα, στις 5 Δεκεμβρίου 1943 βομβαρδίστηκε από συμμαχικά αεροπλάνα η περιοχή της Νεάπολης και ειδικότερα της Βάρνας, αντί για τον προκαθορισμένο στόχο που ήταν ο σιδηροδρομικός σταθμός. Αυτός ο βομβαρδισμός έμεινε στην ιστορία σαν ο πιο αιματηρός βομβαρδισμός που δέχθηκε η Θεσσαλονίκη κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τις παραμονές, αλλά και καθ όλη τη διάρκεια του πολέμου κατασκευάστηκαν σε ορισμένα σημεία της πόλης αντιαεροπορικά καταφύγια για να αντιμετωπιστούν οι κίνδυνοι από τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς. Επίσης κατά τα χρόνια της κατοχής οι Γερμανοί κατασκεύασαν αντιαεροπορικά καταφύγια για να καλύψουν τις ανάγκες τους στα διάφορα μέρη της πόλης που χρησιμοποιούσαν.
Ένα από αυτά τα καταφύγια που διασώζεται ως σήμερα βρίσκεται στην περιοχή των 40 Εκκλησιών και συγκεκριμένα κάτω από την περιοχή της σημερινής πλατείας Παύλου Μελά, και η κατασκευή του έγινε κατά την περίοδο του Μεταξά, με τη μέθοδο της διάνοιξης μέσω στοάς με τη χρήση δυναμίτιδας. Το συγκεκριμένο καταφύγιο έχει μήκος 22 μέτρων και ύψος 2 μέτρων, και κατά την περίοδο του πολέμου αποτέλεσε καταφύγιο για τους κατοίκους της περιοχής, αλλά και για τους Γερμανούς που είχαν επιτάξει ένα κοντινό σπίτι.
Μετά από χρόνια εγκατάλειψης του καταφυγίου, ο Σύλλογος σπηλαιολογίας Πρωτέας συνέβαλε στον καθαρισμό και στην ανάδειξη του χώρου, διοργανώνοντας εκθέσεις επισκέψιμες για το κοινό. Έτσι ένας χώρος που στα χρόνια του πολέμου αποτελούσε καταφύγιο του έντρομου πληθυσμού, αποτελεί πλέον ένα ειρηνικό χώρο γνωριμίας με τον κόσμο της σπηλαιολογίας, ειδικά όταν διοργανώνονται εκθέσεις.
 Πηγήασπρόμαυρης φωτογραφίας: http://www.minpress.gr/minpress/index/other_pages-1/thessaloniki_photos.htm
*Θεσσαλονίκη: Έκθεση φωτογραφίας σε σπήλαιο - καταφύγιο του ΄40: http://www.agelioforos.gr/default.asp?pid=7&ct=1&artid=96622
*Σπηλαιολογία Θεσσαλονίκης Πρωτέας: http://www.proteascave.gr/joomla/index.php?limitstart=20&lang=el
*Γούναρης Β, Ο Φόρος του Αίματος στην Κατοχική Θεσσαλονίκη, Παρατηρητής 2001



Read more...

Η Θεσσαλονίκη παλιά: Η Πύλη μιας Αυτοκράτειρας

Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

Ένα από τα σημαντικά αξιοθέατα της Θεσσαλονίκης αποτελούν και τα υπολείμματα των οχυρωματικών τειχών των οποίων όσα τμήματα έχουν απομείνει, θυμίζουν παλαιότερες εποχές που γνώρισε η πόλη, όταν είχε να αντιμετωπίσει στίφη εισβολέων που επιβουλεύονταν την κυριαρχία της.
Στην πάροδο των χρόνων ένα σημαντικό κομμάτι των τειχών που προστάτευαν την πόλη κατεδαφίστηκε καθώς η πόλη εξελισσόταν πληθυσμιακά, και σήμερα απομένουν ορισμένα τμήματα τα οποία παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Σε μερικά σημεία θα συναντήσει κανείς τμήματα τους με εντοιχισμένα ιδεογράμματα, επιγραφές, ενώ σε άλλα σημεία των τειχών ήρθαν πρόσφυγες της Μικρασιατικής καταστροφής να στεγάσουν σε ένα μέρος, από αυτά τις ανάγκες τους για γρήγορη στέγαση σε δύσκολες εποχές.
Το βόρειο τμήμα των τειχών παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον με ένα από τα κυριότερα σημεία αναφοράς του να αποτελεί και ο Πύργος του Τριγωνίου ή Πυροβολείο όπως είναι γνωστός στους περισσότερους Θεσσαλονικείς, και εκτός της ιστορικής του αξίας προσφέρει και ένα χώρο θαυμάσιας θέας για τον επισκέπτη. Ορισμένα μέτρα παραπέρα από τον Πύργο Τριγωνίου, θα συναντήσει κανείς ορισμένες πύλες εισόδου κάτω από τις οποίες οι διαβάτες περνάνε βιαστικά, και μερικές φορές θα δει κανείς τουρίστες να σταματάνε για λίγο μπροστά σε μια από αυτές για να βγάλουν φωτογραφίες.
Το χαρακτηριστικό μια από αυτές τις πύλες είναι πως έχει μείνει στην ιστορία ως «Η Πύλη της Άννας της Παλαιολογίνας», καθώς η κατασκευή της βασίζεται σε δύο μαρμάρινες παραστάδες, εκ των οποίων στη δεξιά υπάρχει χαραγμένη η επιγραφή 
Ανηγέρθη η παρούσα πύλη ορισμώ της κραταιάς και αγίας ημών 
κυρίας και δεσποίνης κυράς Άννης της Παλαιολογίνης 
υπηρετήσαντος καστροφύλακος Ιωάννου Χαμαετού... 
τω ΣΩΔΞ΄ έτη ινδικτιώνι Θ΄ "
Η ερμηνεία της αποδίδεται στο ότι η πύλη κατασκευάστηκε με εντολή της αυτοκράτειρας του Βυζαντίου της Άννας της Παλαιολογίνας την εποχή που ήταν καστροφύλακας ο Ιωάννης Χαμαετός, και η χρονολογία κατασκευής της ανάγεται στα 1355-1356. Η Άννα η Παλαιολογίνα φέρεται πως εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη μετά το τέλος του κινήματος των Ζηλωτών που είχε κυριαρχήσει στη Θεσσαλονίκη, και πως ανέλαβε τη συντήρηση και επισκευή των τειχών της πόλης.
Έτσι μετά από αιώνες απομένει πλέον αυτή η επιγραφή να υπάρχει για να θυμίζει στο σημερινό επισκέπτη όχι μόνο την έλευση μιας Αυτοκράτειρας του Βυζαντίου από τη Θεσσαλονίκη, αλλά και να αποτελεί ζωντανό δείγμα της μνήμης της πόλης.

*Πηγές -Τα τείχη: http://www.it.uom.gr/project/monuments/teixi.htm
-Ασπιώτη Λ. «Τα Κάστρα της Θεσσαλονίκης», Αφοί Κυριακίδη

Read more...

ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΚΕΙΜΗ ΚΡΥΩΝΑ

Welcome to Kimis Krionas Blog

  © Blogger template On The Road by Ourblogtemplates.com 2009

Back to TOP