Ποδηλατόδρομοι στη Θεσσαλονίκη

Σε 10 μέρες αρχίζει η κατασκευή ποδηλατοδρόμων στη Θεσσαλονίκη

Του ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗ

Αλλάζει εικόνα η Θεσσαλονίκη κι έρχεται πιο κοντά στα Ευρωπαϊκά πρότυπα. Αρχίζει να μοιάζει ακόμη περισσότερο με τις ανεπτυγμένες μεγαλουπόλεις του εξωτερικού. Αφορμή, η κατασκευή του νέου ποδηλατοδρόμου που θα ξεκινάει –μετά την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης- από το Μέγαρο Μουσικής και θα καταλήγει στο σιδηροδρομικό σταθμό.
Με τον τρόπο αυτό, οι ποδηλάτες κι όσοι θέλουν να βάλουν αυτό το εναλλακτικό μέσο μετακίνησης στη ζωή τους, θα έχουν εύκολη και ασφαλή πρόσβαση σε κεντρικά σημεία της πόλης.
Σημαντική μέρα για το συγκεκριμένο ζήτημα ήταν η χθεσινή, καθώς, το πρωί, ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, υπέγραψε τη σχετική σύμβαση, ώστε να αρχίσουν οι εργασίες για την κατασκευή του έργου. Σύμφωνα με το πλάνο η έναρξη των εργασιών θα είναι άμεση(περίπου σε 10 μέρες), ενώ όπως τόνισε ο Αντιδήμαρχος Βαγγέλης Δημητρίου το έργο αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι της 15 Οκτωβρίου.
Το κόστος κατασκευής του ποδηλατοδρόμου ανέρχεται στο 1.500.000 ευρώ, χρήματα τα οποία δίνονται από το 3ο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, με κωδικό «Αεροδρόμια και Λιμάνια».
Να σημειώσουμε πως η εκταμίευση των συγκεκριμένων χρημάτων πρέπει να έχει γίνει μέχρι της 31 Δεκεμβρίου. «Για το λόγο αυτό επειγόμαστε, για να μη χαθεί ούτε ευρώ», μας λέει ο αντιδήμαρχος Έργων, Βαγγέλης Δημητρίου.

Ποδηλατόδρομος ευρωπαϊκών προδιαγραφών
Ο ποδηλατόδρομος θα κατασκευαστεί με Ευρωπαϊκές προδιαγραφές. Τα υλικά που θα χρησιμοποιηθούν δεν υπάρχουν στην Ελλάδα και ο ανάδοχος θα πρέπει να τα φέρει από το εξωτερικό. Θα διαθέτει τάπητες, οι οποίοι δεν θα είναι απλός βαμμένοι, αλλά θα είναι από έγχρωμη άσφαλτο (κόκκινη), ώστε να ξεχωρίζει από τον υπόλοιπο δρόμο, ενώ δεξιά και αριστερά θα υπάρχουν πλαστικά προστατευτικά που θα ξεχωρίζουν, κάτι που «θα τον κάνει επιβλητικό, και θα εμπνέει σεβασμό», σύμφωνα με τον κ. Δημητρίου.
Το σχέδιο για την κατασκευή ενός δικτύου ποδηλατοδρόμων που θα καλύπτουν όλο το πολεοδομικό συγκρότημα της Θεσσαλονίκης και τους γειτονικούς δήμους περιλαμβάνει δύο φάσεις. Η πρώτη που υπογράφηκε χθες θα καλύπτει μία απόσταση 12 χιλιομέτρων, που θα ξεκινάει από το Μέγαρο Μουσικής, θα πηγαίνει στην νέα παραλία και θα συνεχίζει στην παλιά, θα ανεβαίνει από την Δωδεκανήσου, Κουντουριώτη , Αναγεννήσεως και θα καταλήγει στον σταθμό των τρένων.
Επίσης θα υπάρχουν κάθετοι άξονες από διάφορες περιοχές, οι οποίοι θα συναντούν και θα συνδέονται με την παραλιακή. Η δεύτερη φάση η οποία αναμένεται να συζητηθεί του χρόνου περιλαμβάνει τα πανεπιστήμια, κάτι που θα βοηθάει και θα εξυπηρετεί πολλούς φοιτητές, ενώ θα ενωθεί με αυτόν τον τρόπο η ανατολική και η δυτική πλευρά της πόλης.
Στη δεύτερη φάση περιλαμβάνεται και η κατασκευή ποδηλατοδρόμου στις περιοχές Τούμπας και Χαριλάου.
Στην καθιερωμένη συνέντευξη τύπου ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Βασίλης Παπαγεωργόπουλος αναφέρθηκε στο έργο της κατασκευής ποδηλατοδρόμου σημειώνοντας τις προσπάθειες που έχει κάνει ο δήμος τόσο καιρό προς αυτή την κατεύθυνση. “Ο Δήμος κάνει μεγάλη προσπάθεια ώστε να προωθήσει έναν εναλλακτικό τρόπο μετακίνησης των πολιτών, ακόμη και των επισκεπτών της πόλης. Έτσι καθιερώσαμε τα τελευταία χρόνια να προσφέρουμε 500 ποδήλατα το χρόνο. Μέχρι στιγμής έχουμε μοιράσει συνολικά πάνω από 2.000 ποδήλατα. Φέτος το Σεπτέμβριο, Οκτώβριο, Νοέμβριο και Δεκέμβριο θα μοιραστούν ακόμα 500. Έχουμε βάλει ήδη στον προϋπολογισμό του 2010 ένα ικανοποιητικό κονδύλιο, ώστε να αγοράσουμε και να μοιράσουμε 1000 ποδήλατα την επόμενη χρονιά. Θέλω να σημειώσω επίσης πως αγοράσαμε ειδικά ποδήλατα για τις μετακινήσεις της δημοτικής αστυνομίας για την καλύτερη αστυνόμευση του ποδηλατοδρόμου”.

Ο λόγος στους ποδηλάτες
Τι λένε όμως και οι πολίτες οι οποίοι χρησιμοποιούν το ποδήλατο ως κύριο μέσο μεταφοράς εδώ και αρκετά χρόνια; Ο Κείμης Κρυωνάς είναι εδώ και πολλά χρόνια “εραστής” του ποδηλάτου μιας και όπως λέει και ο ίδιος είναι το πιο αβλαβές μέσο μεταφοράς για το περιβάλλον. “Η δημιουργία ποδηλατοδρόμου είναι μία πάρα πολύ καλή κίνηση. Με την κατασκευή του σίγουρα θα αυξηθούν ακόμη περισσότερο οι χρήστες ποδηλάτου, κάτι που θα βοηθήσει ώστε όλοι οι πολίτες σιγά σιγά με την καθημερινή οπτική επαφή με ποδηλάτες να αποκτούν διαφορετική συνείδηση και άποψη για το συγκεκριμένο θέμα”, υποστηρίζει.
Ένας άλλος πολίτης που έχει σαν βασικό του όχημα μεταφοράς το ποδήλατο ο Κώστας Συμελίδης, βαλκανιονίκης στην ποδηλασία –και πρόσφατο θύμα τροχαίου, ενώ οδηγούσε το ποδήλατό του στον… ποδηλατόδρομο της παραλίας, μας είπε: “Είναι μία πολύ θετική κίνηση , θα βοηθήσει πολύ ώστε οι οδηγοί Ι.Χ να εξοικειωθούν με την ύπαρξη ποδηλατών, και να τους αντιμετωπίζουν με περισσότερη προσοχή. Είναι το πρώτο βήμα, για να μπει στην ζωή μας το ποδήλατο. Ευελπιστώ στο μέλλον οι ποδηλατοδρόμοι να έχουν δικές τους λωρίδες στο δρόμο”.
Θετικοί, με την προσπάθεια του δήμου και οι πολιτικοί μηχανικοί. Ο πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος – Τμήμα Κεντρικής Μακεδονίας(ΤΕΕ/ΤΚΜ), Τάσος Κονακλίδης, υποστηρίζει ότι «πρέπει να δημιουργηθούν ποδηλατόδρομοι και σε άλλες περιοχές. Να φθάνουν ως την Πυλαία, αν είναι δυνατόν. Να εκμεταλλευτούμε τα ρέματα της περιοχής. Υπάρχουν κι εκεί επίπεδες εκτάσεις, για να χρησιμοποιούν οι ποδηλάτες».
Όσο για τον αν θα δοκίμαζε ο ίδιος να ποδηλατήσει από το Σιδηροδρομικό Σταθμό ως την Πυλαία, απαντά, χαμογελώντας: «Τουλάχιστον θα… προσπαθούσα…»

Πηγή Περιβάλλον-(ΘΕΣ)σαλονικιώτικοι ρυθμοί

Read more...

Ποδήλατο στη Θεσσαλονίκη

Read more...

A.C.T. Alumni Beach Awareness Party

Σύλλογος Αποφοίτων American College of Thessaloniki

Read more...

Mε συνταγή Ομπάμα η Ν.Δ. στο Διαδίκτυο

Νέες μορφές πολιτικής επικοινωνίας αναζητούν στη ΝΔ με στόχο κυρίως την προσέγγιση των νέων. Ακολουθούν την προεκλογική συνταγή Ομπάμα, ο οποίος αξιοποίησε σε μέγιστο βαθμό το διαδίκτυο και ειδικά τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, όπως το myspace, το youtube και το facebook.

Του Βαγγέλη Πλάκα

Επικοινωνώντας και προβάλλοντας στο ίντερνετ τις δράσεις και τις θέσεις του, προσέγγισε και τελικά κέρδισε την ψήφο των νέων, ενώ έδωσε με επιτυχία και τις μάχες των συζητήσεων στα μπλογκ και της ηλεκτρονικής διαφήμισης.
Η πολιτική δυναμική που αναπτύσσει το διαδίκτυο έχει βρεθεί στο επίκεντρο συσκέψεων στη Ρηγίλλη. Απόδειξη τα σεμινάρια που έκανε πρόσφατα ο τέως γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της ΝΔ Νίκος Καραχάλιος σε στελέχη της ΟΝΝΕΔ Θεσσαλονίκης για το ρόλο που διαδραμάτισε η νέα τεχνολογία και ειδικά το facebook στην προεκλογική καμπάνια του Ομπάμα, καλώντας τους νεολαίους να αξιοποιήσουν κάθε τέτοιο μέσο.
Χαρακτηριστική του ενδιαφέροντος της ΝΔ είναι η πρόσφατη ίδρυση γραμματείας Νέων Τεχνολογιών και Πληροφορικής με επικεφαλής τον Σταύρο Κοντακτσή, έναν 30άρη που θήτευσε με επιτυχία στην αντίστοιχη θέση της ΟΝΝΕΔ, προχωρώντας μάλιστα και στη δημιουργία του διαδικτυακού ραδιοφώνου “Onned Radio” (ακούγεται μέσω του www.live24.gr).
Στόχος του θα είναι να μυήσει τα κοινοβουλευτικά και κομματικά στελέχη αλλά και τις ΝΟΔΕ στον κόσμο του διαδικτύου και να δηλώσει την παρουσία της ΝΔ στα μπλογκ και στις ειδησεογραφικές ιστοσελίδες. Στη Ρηγίλλης ανάλογες προσπάθειες είχαν ξεκινήσει και κατά την προεκλογική περίοδο του 2007, οπότε μεταξύ άλλων αναμεταδίδονταν τηλεοπτικά μέσω της επίσημης σελίδας www.nd.gr ομιλίες του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή.

ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ
Στον κόσμο του διαδικτύου εντρυφούν σταδιακά και οι βουλευτές της ΝΔ, οι οποίοι αντιλαμβάνονται ότι δεν αρκεί η λειτουργία μιας ιστοσελίδας και αυτή μόνο κατά τις προεκλογικές περιόδους, όπως έκαναν οι περισσότεροι. Ο δημοφιλέστερος χώρος, στον οποίο αναπτύσσουν τη σελίδα τους και δημιουργούν τα νέα δίκτυα επικοινωνίας αλλά και ομάδες φίλων και υποστηρικτών, είναι το facebook.
Προσωπική σελίδα από τους βουλευτές Θεσσαλονίκης διατηρούν ο υπουργός Μακεδονίας-Θράκης Σταύρος Καλαφάτης, ο Απόστολος Τζιτζικώστας και ο Γιώργος Σαλαγκούδης. Επίσης σελίδες έχουν δημιουργήσει ο πρώην βουλευτής Δημήτρης Γαλαμάτης και οι πολιτευτές Λιάνα Γούτα, Εύα Τσουρέκα, Κοσμάς Τολίδης και Σάββας Αναστασιάδης.
Στο χώρο εισέρχονται δυναμικά και αυτοδιοικητικοί, όπως οι δήμαρχοι Θεσσαλονίκης Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, Λαγκαδά Γιάννης Καραγιάννης και Χορτιάτη Μιχάλης Γεράνης, ο δημοτικός σύμβουλος Πάρης Σαββαΐδης, η νομαρχιακή σύμβουλος Τζελίνα Μακραντωνάκη και η έπαρχος Λαγκαδά Πόπη Καλαϊτζή. Από τα κομματικά στελέχη σελίδα έχει ανοίξει ο πρόεδρος της ΝΟΔΕ Β΄ Θεσσαλονίκης Δημήτρης Παρχαρίδης.
Από βορειοελλαδίτες γαλάζιους βουλευτές σελίδα έχουν δημιουργήσει ο Γιώργος Καλαντζής της Καβάλας, ο Γιώργος Κασαπίδης και ο Νίκος Τσιαρτσιώνης της Κοζάνης, ο Ιορδάνης Τζαμτζής της Πέλλας, η Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά των Σερρών, η Βίβιαν Μπουζάλη της Καστοριάς και ο Άκης Γεροντόπουλος του Έβρου.

ΙΔΙΟΙ ΣΤΟΧΟΙ, ΝΕΑ ΜΕΣΑ

Οι σελίδες των πολιτικών περιλαμβάνουν νέα από τη δράση τους, φωτογραφίες, συζητήσεις και παρεμβάσεις σε θέματα επικαιρότητας.
Στα θετικά περιλαμβάνονται η αμεσότητα, η μαζικότητα αλλά και ο διαδραστικός χαρακτήρας της επικοινωνίας. “Το facebook είναι ένα χρήσιμο εργαλείο επικοινωνίας, το οποίο, λόγω της ταχύτατης εξάπλωσής του, διαδραματίζει σημαντικό ρόλο και στην πολιτική επικοινωνία. Η μεγάλη επισκεψιμότητα και αμεσότητα το καθιστούν ένα αποτελεσματικό μέσο για αμφίδρομη επικοινωνία με τους πολίτες. Δεν σας κρύβω ότι μέσω του facebook έχω ενημερωθεί από συμπολίτες μου για προβλήματα, τα οποία και έφερα στη Βουλή, με τη μορφή ερώτησης στους αρμόδιους υπουργούς”, τονίζει ο βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης Απόστολος Τζιτζικώστας. “Αν θεωρείται πολιτική επικοινωνία η σχέση που αναπτύσσεται μέσω χειραψιών σε καφενεία και λαϊκές αγορές, πολύ περισσότερο μπορεί να θεωρηθεί πολιτική επικοινωνία η ανταλλαγή απόψεων σε πραγματικό χρόνο στο διαδίκτυο και μάλιστα σε καθημερινή βάση”, σημειώνει η έπαρχος Λαγκαδά Πόπη Καλαϊτζή, προσθέτοντας πως, “δεδομένου ότι η ουσία της επικοινωνίας είναι να φθάσει το μήνυμα στους αποδέκτες, τότε το facebook είναι ένας ακόμη τρόπος άμεσης και αμφίδρομης επικοινωνίας, που φέρνει πολιτικό και πολίτη πιο κοντά". “Αξιοποιούμε τις μεγάλες δυνατότητες της νέας τεχνολογίας για τη στενότερη επικοινωνία με τους πολίτες. Μεταξύ άλλων δημιουργήσαμε ομάδα στο facebook για το δήμο μας, ώστε οι πολίτες να ενημερώνονται για εκδηλώσεις και πρωτοβουλίες, αλλά και να μας θέτουν προβλήματα που τους απασχολούν. Επίσης μεταδίδουμε ζωντανά τις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου στο ίντερνετ”, επισημαίνει ο δήμαρχος Λαγκαδά Γιάννης Καραγιάννης.

ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ: ΝΔ

Ομάδα στο facebook, η οποία αριθμεί 800 μέλη, έχει δημιουργήσει και η ΝΟΔΕ ΝΔ Θεσσαλονίκης. Τα μέλη, εκτός από τη δυνατότητα να διατυπώσουν απόψεις και προτάσεις ή να συμμετάσχουν σε πολιτικές συζητήσεις, μπορούν να ενημερώνονται για πρωτοβουλίες, συσκέψεις και εκδηλώσεις της Διοικούσας Επιτροπής, των Νομαρχιακών και Τοπικών Επιτροπών, των βουλευτών και των συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Μία από τις πρωτοτυπίες της ΝΟΔΕ Θεσσαλονίκης είναι η δημιουργία web-tv, δηλαδή τηλεοπτικού προγράμματος στο διαδίκτυο (λειτουργεί στη διεύθυνση www.youtube.com/nodethess). Περιλαμβάνει αρχειακό υλικό, ομιλίες του πρωθυπουργού και πολιτικών και ρεπορτάζ από εκδηλώσεις.
Ο πρόεδρος της ΝΔ Θεσσαλονίκης Βάκης Φραντζής επισημαίνει πως “οι νέες τεχνολογίες διαμορφώνουν ένα νέο πεδίο πολιτικής επικοινωνίας”. Προσθέτει ότι “η χρήση του διαδικτύου και της κινητής τηλεφωνίας στην πολιτική μας δραστηριότητα και ιδιαίτερα στις επερχόμενες και μελλοντικές προεκλογικές μας εκστρατείες θα διαμορφώσει ένα νέο πλαίσιο διαδραστικής και αποτελεσματικής επικοινωνίας με τα μέλη της ΝΔ και τους πολίτες, αυξάνοντας το βαθμό ενεργοποίησής τους με την πολιτική και κυρίως το βαθμό αποτελεσματικής προώθησης του πολιτικού μας μηνύματος”.
Διαχειριστής της ηλεκτρονικής ομάδας και τηλεόρασης της ΝΔ Θεσσαλονίκης είναι ο κ. Κείμης Κρυωνάς, ο οποίος επισημαίνει πως “στο πνεύμα της εποχής και ορμώμενοι απ’ την ανάγκη των φίλων της ΝΔ για ένα διαδικτυακό τόπο συνεύρεσης με τους βουλευτές και τα προεδρεία των τοπικών οργανώσεων, προχωρήσαμε στη δημιουργία ιστοσελίδων στο facebook αλλά και στο Youtube.
Στις ιστοσελίδες μας μπορούν οι επισκέπτες να ενημερώνονται για τις προσεχείς εκδηλώσεις, αλλά και να παρακολουθούν σχετικό οπτικοακουστικό υλικό. Οι νέες τεχνολογίες έχουν μπει πλέον δυναμικά στoν τρόπο διεξαγωγής εκλογών και η διαδικτυακή παρουσία της ΝΔ έρχεται να το επαληθεύσει με τον καλύτερο τρόπο”.

Μαρ 08, 2009 Εφημερίδα Μακεδονία

Εφημερίδα Μακεδονία

Edugate.gr

Pliatsikonews

Xblog.gr

Neolaia.gr

Knowhow.gr

Techblog.gr

Metablogging.gr

Read more...

Bιβλιοπαρουσίαση

Read more...

Ρεπορτάζ Παρουσίασης

Παρουσίαση του βιβλίου στη Θεσσαλονίκη

Με πολύ κόσμο στο Πολιτιστικό Κέντρο της Τράπεζας Πειραιώς, με χιούμορ από τον Χάρρυ Κλυν, εύστοχες παρατηρήσεις από τους βουλευτές Κώστα Γκιουλέκα και Ανδρέα Λοβέρδο, ενδιαφέρουσες επισημάνσεις από τους Βαγγάλη Πλάκα και Κέιμη Κρυωνά, μια συγκινητική νότα από τον Βαγγέλη Αυγουλά έγινε η παρουσίαση της "Τελευταίας Καληνύχτας" του Δημήτρη Κωνσταντάρα στη Θεσσαλονίκη. Είχε προηγηθεί ένας γλυκύτατος οπτικοακουστικός πρόλογος για το βιβλίο, φτιαγμένος αριστοτεχνικά από την Παυλίνα Κωνσταντάρα και ένας σύντομος, εύστοχος και πολύ "συναδελφικός" χαιρετισμός από τον Υπουργό Μακεδονίας Μαργαρίτη Τζίμα για το συγγραφέα με τον οποίο συνηπήρξαν επί 4 χρόνια στα έδρανα της Βουλής. Στη σύντομη παραμονή του στη Θεσσαλονίκη για την προώθηση του βιβλίου και της παρουσίασης, ο Δημήτρης Κωνσταντάρας πρόλαβε και εμφανίστηκε και στα δυο τηλεοπτικά κανάλια της συμπρωτεύουσας (ΕΤ-3 και TV-100), είχε ζωντανή παρουσία σε δυο ραδιοφωνικούς σταθμούς (Δημοτικό και ΕΡΑ) και μίλησε τηλεφωνικά σε 3 ακόμη! Η διοργάνωση ήταν του Υπουργείου Μακεδονίας/ Θράκης, με υπεύθυνη την κυρία Νούλα Στογιαννίδου, με τη συνεργασία της Τράπεζας Πειραιώς με υπεύθυνη την κυρία Ράνια Βουργουντζή. Αξίζει να σημειωθεί ότι παρά την ταυτόχρονη διεξαγωγή άλλων 2 σημαντικών εκδηλώσεων αλλά και της τελετής λήξης και βραβεύσεων του φεστιβάλ Κινηματογράφου, στη Θεσσαλονίκη, το θαυμάσιο αμφιθέατρο της Τράπεζας Πειραιώς στα "Λαδάδικα" ήταν σχεδόν γεμάτο. Ιστοσελίδα Δημήτρη Κωνσταντάρα

Read more...

Xρονικό Βιβλιοπαρουσίασης

Read more...

Πρόσκληση σε Βιβλιοπαρουσίαση

O Yπουργός Μακεδονίας-Θράκης κ.Μαργαρίτης Τζήμας και οι Εκδόσεις Καστανιώτη σας προσκαλούν στην Παρουσίαση βιβλίου του Δημήτρη Κωνσταντάρα
''Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ'' την Δευτέρα 24 Νοεμβρίου ώρα 19:00 στο αμφιθέατρο της Τραπέζης Πειραιώς Κατούνη 12-14(Λαδάδικα) Θεσσαλονίκη.
Την εκδήλωση θα παρουσιάσει ο Βασίλης Τριανταφυλλίδης(Χάρυ Κλύν).
Θα προηγηθεί εισήγηση σε βίντεο της Παυλίνας Κωνσταντάρα.
Ο Υπουργός Μακεδονίας-Θράκης Μαργαρίτης Τζήμας θα απευθύνει χαιρετισμό.
Το βιβλίο θα παρουσιάσουν οι βουλευτές της Ν.Δ. Κώστας Γκιουλέκας και ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ανδρέας Λοβέρδος.
Για τις διαφορετικές ιδιότητες στο πρόσωπο του Δημήτρη Κωνσταντάρα θα μιλήσει ο δημοσιογράφος Βαγγέλης Πλακάς.
Για τους σύγχρονους τρόπους προσέγγισης θα μιλήσει ο Αντιπρόεδρος του Συλλ.Αποφοίτων American College of Thessaloniki(A.C.T.) Κείμης Κρυωνάς.

Πρόσκληση Εθνικό Κέντρο Βιβλίου(Ε.ΚΕ.Β.Ι.)

Πρόσκληση Taxalia

Read more...

Read more...

Eυρωεκλογές 2004

Read more...

American College of Thessaloniki

Read more...

The ABC's of Greek Higher Education

Our Opinion

Friday, September 19, 2003

The ABCs of Higher Education in Greece By The Editors

Recently, the Greek government announced a number of initiatives in higher education, including the establishment of two new universities (in Kozani and Lamia) and a technical college (in Argostoli, Cephalonia). In addition, plans were unveiled for an “international Greek university” (!) in Thessaloniki designed specifically for students from the Greek Diaspora and neighboring countries. The announcement of these wide-ranging (if not particularly well thought-out) proposals provoked the standard (and expected) reaction from the conservative opposition, which accused the government (more or less accurately) of opportunistic pandering to voters in what is now, for all intents and purposes, the run-up to the next parliamentary elections. Unfortunately, New Democracy didn’t have much else to say about the matter, and it certainly did not engage the government substantively or in any depth on the (many) critical issues of higher education in Greece that need to be addressed comprehensively. By and large, the government’s announced “expansion” of higher education came and went unnoticed.

The most obvious question, of course, is whether or not Greece needs any more universities, especially considering the job market (and its current rigidities) for existing — and, more often than not, unemployed, underemployed, or, worst of all, emigrating — graduates. All that the establishment of new universities does is to make an untenable situation even less tenable, and a relatively incoherent structure of higher education less coherent, less rational, less efficient (socially), less effective (individually), and utterly indefensible in its current formulation.

In an article published last week by the Western Policy Center (see www.westernpolicy.org), Richard Jackson, president of Anatolia College/The American College of Thessaloniki (ACT), and Kimis Krionas, vice president of the institution’s alumni association, argued for an end to Greece’s ban on private universities. The publication of this proposal so soon after the announcement of the Greek government’s own initiatives was not coincidental. Richard Jackson is intimately familiar with higher education in Greece, and he stands to play an important role if private institutions are allowed to function. The timing of the article by him and Mr. Krionas seeks to broaden the debate around higher education beyond the admittedly sterile issue of further expansion of the public-university system; specifically, it wants to put the much more significant issue of (for lack of a better phrase) educational deregulation on the Greek policy agenda.

Both journalists and politicians who criticized the government’s initiative, as well as Richard Jackson, focused their fire on the arteriosclerotic nature of a system that has turned academics into privileged civil servants and overtly undervalued academic research and the development of new fields of study. Furthermore (and many times as a result of the aforementioned), the system mass-produces graduates who are not only incompatible with the needs of the job market, but also, frankly, not even well educated. (To be fair to Greece, of course, the phenomenon of educational degradation — what has come to be called “dumbing down” in the US — has been observed, and commented upon, in many Western countries in the last 20 years, not least of all in the US itself.)

Nevertheless, the Greek government has consistently claimed, as it has proceeded almost nonstop for the last 30 years from one educational “reform” to another, that a major reason for its tight control over higher education is precisely to ensure that the system fills the needs of the job market and does not produce large numbers of over- or unqualified graduates. The conflict here, as always, is the need to balance a supply-and-demand approach to education with an…educational approach. Both the supporters of more public universities and the proponents of private ones resort in the end to the same pseudo-egalitarian slogan: Higher education for all. Well, yes, of course. Who can disagree? The problem is, however, that unless there are strictly enforced standards, the requisite infrastructure, and sufficient planning, the addition of more universities, whether public or private, does not necessarily mean better education or, for that matter, a more efficient, coherent, or structurally sustainable job market.

The time has indeed come for major reforms in Greek higher education. (You’ve heard this all before and repeatedly over the years, of course.) Allowing private universities and other institutions of tertiary education is undoubtedly part of such reforms. But this is not a simple process. It requires a profound — and profoundly responsible and accountable — system of checks and balances. Opening the market to private institutions operating on US models without considering the specificities of the Greek educational system will inevitably provoke chaos, and, possibly, educational disaster. An unfortunate — and increasingly sweeping — tendency has developed during the last few years to throw the baby out with the bathwater. More and more, the authentic achievements of the Greek system of higher education — the Athens Polytechnic, just to name an obvious example, or the University of Crete, to name a less obvious one — are ignored or even denigrated, while the “virtues” of private education are consistently overrated.

This is not — or should not be — a zero-sum game in which there is only one winner (private education) and one loser (public education). It is — or should be — a genuine intellectual and educational competition that will create both better public and private higher education. In the event, the one-size-fits-all assumption that the American model of higher education can be mechanically applied to Greece is naive — and actually imprudent — in the extreme. Education, like so much of our lives, is demeaned and in fact undermined when it is treated as just another commodity of just another market. In this, as again in so many other aspects of the life of human beings, American and European perspectives on the roles of the public and the private differ fundamentally. The Greek case is particularly instructive (or extreme, depending on one’s point of view), not only culturally but linguistically, as the root for the words “private” and “idiot” is the same in Greek.

More to the point, “education” is one thing, “paideia” quite another. The former word simply does not have the cultural patrimony of the latter one. “Education” will never possess the ethical resonance in American culture that “paideia” does in Greek culture — nor will the notion of education ever exercise on the imagined American community the power (one could fairly call it tyranny) of paideia on Greek self-definition. Greek higher education can certainly improve, and Greek public universities can assuredly stand competition from private ones. But whether they’re public or private, Greek universities will have to contend with the awesome cultural and intellectual legacy that resides in the concept of paideia, and that’s easier said than done.

Read more...

The Case for Ending Greece's ban on Private Universities

The Case For Ending Greece’s Ban on Private Universities,
Author: Richard Jackson and Kimis Krionas Special to the Western Policy Center

September 12, 2003 - For over a century, American colleges and universities, many originating in the 19th century as Protestant seminaries, have operated on a private, non-profit basis in the Mediterranean region. Today, they form the nucleus of the American Association of International Colleges and Universities (AAICU) and have, over the years, added an important dimension to relations between host countries and the United States.

During the Cold War, institutions such as the American University in Cairo and the American University of Beirut, as well as counterpart institutions in Greece, served as beacons to keep alive the ideas and ideals of American liberal democracy. With the collapse of the Soviet Union, new American colleges have sprung up in countries such as Armenia, Kyrgyzstan, and Bulgaria. Today’s environment of terrorism and international mistrust, and difficulties encountered by foreign students traveling to the United States, have made these institutions more vital than ever to America’s interactions with the world.

Within the Mediterranean region, Greece represents an interesting anomaly. Despite its traditions of classical education and Aristotle’s dictum that "state education is not worthy of free citizens," the modern Greek educational system is highly centralized, with all decisions made by the Ministry of National Education and Religious Affairs. The implementation of these decisions is strictly monitored by an Athens bureaucracy, leaving little space for innovation. Probably unique in the world, the Greek constitution requires that higher education be entirely public, and Article 16 states that the “formation of universities by private individuals is forbidden.”

The negative consequences of this prohibition are far-reaching at a time when the international spotlight has been increasingly on Greece with its full entry into the eurozone, completion of a successful six-month EU presidency, dismantling of the November 17 terrorist group, and campaign to showcase the 2004 Athens Olympics. Capitalizing on this enhanced profile, a major objective of the Greek government is to attract significant new foreign investment to Greece. However, a frequent complaint of potential investors has been that there is a lack of skilled professionals and workers in the country as a result of a centralized higher education system that does not allow for the development of the new fields of study necessary in today’s competitive business environment.

Greek parliamentarian George Psacharopoulos, in an article in the "European Journal of Law and Economics," has quantified the vast economic and human resource costs to Greece of the resulting massive student exodus1. Greece’s expenditure per university student is half that of the other 29 countries in the Organization for Economic Cooperation and Development (OECD) in constant purchasing power prices. In addition, in a global context, Greece has the highest proportion of students enrolled abroad (60,000) relative to its total population of 11 million. In terms of absolute numbers of students studying abroad, Greece ranks fourth globally, despite being the 73rd most populous nation in the world2. This year, the nearly $1 billion in fees and living expenses lost to the Greek economy as a result of the student exodus can be ill-afforded in the present tight economy or, for that matter, at any time. There is also obvious inconsistency in the contrast between the higher education sector and the elementary and secondary school sectors in Greece, in which private institutions, both non-profit and for-profit, are allowed to operate freely. As a comparative note, private, non-profit secondary schools in Greece such as Athens College, Pierce, or Anatolia are considered to be first class and competitive with those in other EU countries.

An instructive parallel within the region has been the recent flowering of world-class private, non-profit colleges and universities in neighboring Turkey. Universities such as Koc, Sabanci, Bilkent, or Yedetepe have been able to achieve high academic standards and attract excellent faculty at competitive salary rates.
If it is maintained that higher education originated in Greece during classical times, how is one to explain the 21st century phenomenon next door? First, in Turkey, there is state recognition of private, non-profit higher education, which is a prerequisite for establishing confidence in the sector and for expanding career options for graduates. Second, as does the United States, Turkey offers tax incentives to encourage philanthropic contributions to non-profit educational institutions, while Greece imposes a 10 percent tax penalty for contributions exceeding about $3,000 to these institutions.

In Greece, support for the Article 16 prohibition on private universities has centered around protectionist fear that public university employment and the privileged status of faculty in this sector would be threatened by competition from private universities. Accreditation of public universities in Greece has meant only that these institutions are government-operated and that their faculties are protected civil servants. There has been, therefore, no formal independent accreditation or quality control process in the country such as the system in the United States, where six regional accrediting bodies carry out rigorous, periodic, on-site evaluations of universities in their regions.
In countries with a balance of public and private higher education, state recognition and the appropriate tax policy create a climate of healthy competition among private entrepreneurs acting in the belief that strengthening higher education bolsters the workforce and business prospects. The interaction between public and private universities in the United States, Canada, Turkey, and elsewhere has shown that there is a natural synergy between them and that public institutions are strengthened rather than eroded by the creation of private, non-profit models.

Stunted private university development in Greece has blocked the kind of synergies for development and technology that have occurred, for example, between California’s Silicon Valley and Stanford, the North Carolina Research Triangle and Duke, or the Massachusetts High Tech Corridor and MIT. The country’s public institutions are unable to react with sufficient speed to private sector and technology needs.

Greece has been the subject of several lawsuits in Brussels, including one for violation of European Union laws concerning the acquisition of professional licensure because graduates of private institutions of higher education in Greece are barred from entering key professions in the country such as law, medicine, accounting, architecture, and government service.
EU education policy, which aims at standardizing higher education within the bloc, promotes mobility of students within the region and harmonization of degree programs. While some have predicted that the status of private, non-profit universities in Greece and the larger region may also be resolved through this process, policy doctrines enunciated in Maastricht, Bologna, and Prague have, by and large, been protectionist, focusing on public higher education and European university harmonization to the exclusion of both private and non-European, including American, educational institutions in Europe.
Two American universities in Greece -- the American College of Thessaloniki and the American College of Greece (Deree College) -- have received full U.S. accreditation as self-contained institutions of higher learning, while several other institutions in the country have received less comprehensive recognition as branch campuses of schools in the United States. [Editor’s Note: Richard Jackson is the president of Anatolia College/The American College of Thessaloniki.] As a group, these institutions are adopting varying strategies in this confused and transitional period, including emphasis on graduate education, adult education, or study abroad programs.

As a case in point, Anatolia College, a secondary school, and its higher division, the American College of Thessaloniki (ACT), were first established as a seminary in Constantinople in 1840, secularized as Anatolia College in 1886, and relocated to Thessaloniki in 1924.
Located in a vibrant university city on the northern Aegean, ACT is a natural magnet for both Balkan and American students, of Hellenic and non-Hellenic heritage, eager to connect with modern Greece. Although it is a non-profit institution without accreditation in Greece, accreditation by the New England Association of Schools and Colleges, identical to that accorded to Harvard, MIT, or Brown, at both the undergraduate and MBA levels, allows American students enrolled in ACT to receive full course credit and permits its Greek students to transfer to American universities or study on exchange in the United States.

Ultimately, the operating environment for ACT and other private, non-profit universities in Greece will be shaped by political considerations within Greece, including national elections expected in April 2004, and developments in EU courts. No parents place a higher premium on education as the key to a child’s lifetime ambitions than do the Greeks, and there is already widespread dissatisfaction in Greece with the educational system at all levels.

Over the longer run, it is likely that there will be liberalization of the educational sector and significant change that will afford Greek youth a menu of educational options consistent with the changing and competitive global, EU, and technological environments in which they will live and work. The international spotlight on Greece leading up to and during the 2004 Athens Olympics may also prove to be a catalyst in this process. Basic to any change will be a regulatory infrastructure that frees the private sector to play a role in education and provides incentives, rather than tax penalties, for Greek entrepreneurs, alumni, and parents of students to contribute to the development of private universities in the country.

Read more...