Το ποδήλατο ως πηγή έμπνευσης

Πολλοί θα έχετε συνδυάσει το ποδήλατο και το βιβλίο είτε με εξειδικευμένα βιβλία, οδηγούς προπόνησης, είτε και με τίτλους που να εξειδικεύονται στο άθλημα της αγωνιστικής και ορεινής ποδηλασίας. Όμως το ποδήλατο έχει αποτελέσει και αποτελεί αγαπητό θέμα πολλών συγγραφέων, ποιητών,  λογοτεχνών αφού πολλοί το χρησιμοποιούσαν για την καθημερινή τους μετακίνηση. Ίσως λόγω και της φύσης του ποδηλάτου που σαν μέσο μετακίνησης είναι πιο κοντά στον άνθρωπο και στο περιβάλλον, απ’ ότι τα σύγχρονα μηχανοκίνητα μέσα, που τόσο έχουν επιβαρύνει τις Ελληνικές μεγαλουπόλεις.

Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν, είτε σε βιβλία είτε σε εφημερίδες αρκετοί θα έχουμε παρατηρήσει παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες αλλά και καινούργιες με συγγραφείς να απαθανατίζονται πλάι στο αγαπημένο τους ποδήλατο. Σε εποχές μάλιστα  που διακρίνονταν από δυσκολίες, και που η απόκτηση αυτοκινήτου φάνταζε μακρινό όνειρο, το ποδήλατο βοηθούσε τον άνθρωπο να αντιπαρέλθει από τις δυσκολίες, και να το χρησιμοποιεί όχι μόνο σαν μέσο μετακίνησης, αλλά και σαν μέσο για να τον βοηθάει στην καθημερινή του βιοπάλη. Από τους πιο διάσημους λάτρεις του ποδηλάτου ήταν ο μεγάλος αμερικάνος λογοτέχνης Ernest Hemingway που είπε ‘με το ποδήλατο θα μάθετε καλύτερα το περίγραμμα μιας χώρας αφού θα ιδρώσετε ανεβαίνοντας τους λόφους της, και μετά θα τους κατηφορίσετε, και έτσι θα τους θυμάστε όπως ακριβώς είναι. Ενώ με αμάξι μόνο ο ψηλός λόφος θα σας εντυπωσιάσει και δε θα έχετε ακριβή ανάμνηση της περιοχής που διασχίσατε, όπως είχατε με το ποδήλατο». Άλλα χαρακτηριστικά παραδείγματα στη λογοτεχνία αποτελούν το ποίημα ‘Η ποδηλάτισσα’ του Οδυσσέα Ελύτη που έχει μελοποιηθεί μάλιστα με μεγάλη επιτυχία, αλλά και το έργο ‘Ωδή στο ποδήλατο’ του διάσημου συγγραφέα Πάμπλο Νερούντα .

Επίσης στο χώρο του κινηματογράφου το ποδήλατο έχει βρεθεί στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος πάμπολλων σκηνοθετών, και σε ταινίες που αποτελούν πλέον σταθμό στην ιστορία της 7^ης τέχνης με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα τον ‘Κλέφτη ποδηλάτων’(Ιταλία 1948), ‘Ο ποδηλάτης του Πεκίνου’ (Κίνα 2001)‘Την ημέρα που έγινα γυναίκα’(Ιράν 2000). Οι συγκεκριμένες ταινίες διαδραματίζονται σε διαφορετικές ηπείρους και οι πρωταγωνιστές βρίσκονται να διαπλέκονται με το ποδήλατο τους σε ιστορίες δραματικές, κωμικοτραγικές, αλλά και προσωπικής επανάστασης, καλύπτοντας με αυτό τον τρόπο το μεγαλύτερο εύρος της ανθρώπινης ύπαρξης.

Σίγουρα τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά για να συμπεριληφθούν σε μερικές γραμμές, και το κυριότερο να επεκτείνονται πέραν του χώρου των τεχνών, καταδεικνύοντας πως το ποδήλατο δεν είναι ένα απλό μέσο μετακίνησης, σε σύγκριση με τα περισσότερα ‘άψυχα’ αντικείμενα μετακίνησης. Αλλά αποτελεί και μια επέκταση της ανθρώπινης ύπαρξης αποτελώντας παράλληλα πηγή έμπνευσης, αλλά και χαλάρωσης από τις καθημερινές σκοτούρες. Εξάλλου ο Αινσταίν είχε δηλώσει για τη θεωρία της σχετικότητας  πως ‘τη σκέφθηκα ενώ έκανα βόλτα με το ποδήλατο μου’. Οπότε την επόμενη φορά που θα βγείτε στο δρόμο ποδηλατώντας ποιος ξέρει μπορεί να σας έρθει κάποια παραγωγική ιδέα, που να οδηγήσει είτε σε ένα προσωπικό ή επαγγελματικό δρόμο, ή απλά να αποτελέσει την αφετηρία για ψυχική ανάταση.

Κείμης Κρυωνάς

γραμματέας ποδηλατικής πρωτοβουλίας Bikerespect

Δημοσιεύται στο ΜΒΙΚΕ Οκτωβρίου


Aναδημοσίευση σε blogs
AetosHal