Η Θεσσαλονίκη, παλιά: Κάποτε στα Διονύσια

Περπατώντας στις γειτονιές της πόλης ο διαβάτης θα συναντήσει τις αναρίθμητες πολυκατοικίες και σε ορισμένες από αυτές εκτός του συνηθισμένου αριθμού της οδού στην οποία ανήκουν, θα δεί να αναγράφονται και ορισμένες παλαιές ονομασίες όπως Πτι Παλαί, Λουξεμβούργο, Μέγαρο Νέα Διονύσια, που εκ πρώτης όψης πως δε φαίνονται να ταυτίζονται με το καινούργιο κτίριο που υπάρχει εκεί. Ανεβαίνοντας την Αγίας Σοφίας από την αριστερή πλευρά βρίσκεται το «Μέγαρο Νέα Διονύσια», στη θέση του οποίου υπήρχε ένας από τους κλασσικότερους κινηματογράφους της Θεσσαλονίκης τα επωνομαζόμενα Διονύσια, που έγραψαν τη δική τους ιστορία στον χώρο της 7ης τέχνης.

Ο κινηματογράφος Διονύσια ξεκίνησε να χτίζεται στα 1925 και λίγο προτού αποπερατωθεί προκηρύχθηκε ανοιχτός διαγωνισμός στους κατοίκους της πόλης, από τους ιδιοκτήτες του, με έπαθλο το μεγάλο για την εποχή ποσόν των 1.000 δραχμών για την επιλογή του ονόματος αυτού του νέου κινηματογράφου. Τελικά επιλέχθηκε το όνομα Διονύσια, και ο κινηματογράφος εγκαινιάσθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 1926 με την ταινία «Η Σκλάβα της Μόδας», συνοδευόμενη από μια μικρή ορχήστρα του κινηματογράφου. Επίσης στις αξιοσημείωτες εκδηλώσεις που φιλοξενήθηκαν στους χώρους του κινηματογράφου ήταν και η ομιλία του μεγάλου ποιητή Κωστή Παλαμά στις 18 Δεκεμβρίου 1927 με το πολυπληθές κοινό που συγκέντρωσε, και αποτυπώθηκε στις αναμνήσεις του θεσσαλονικιού συγγραφέα Γεώργιου Βαφόπουλου Ενώ 3 χρόνια αργότερα στις 27 Φεβρουαρίου 1929 προβλήθηκε εκεί η πρώτη ομιλούσα ταινία «Ο Τρελός τραγουδιστής». Μετέπειτα τη δεκαετία του ’30 προβάλλονταν γερμανικές ταινίες της UFA(Universum Film AG), και κατά τα χρόνια της κατοχής επιτάχθηκε για να μετατραπεί σε SoldatenKino Victoria(Κινηματογράφος για στρατιώτες Η Νίκη), προορισμένος για τη χρήση και αναψυχή των στρατευμάτων κατοχής.

Στις λίγες σωζόμενες φωτογραφίες, εντύπωση κάνει ο ανάγλυφος διάκοσμος του κινηματογράφου όπως και οι κολώνες της πρόσοψης που τον έκαναν να θυμίζει αιγυπτιακό ναό, αλλά και οι αναφορές πως ήταν από τους μεγαλύτερους της πόλης με 2 θεωρία και χωρητικότητα 1.000 ατόμων. Επίσης ακριβώς από πάνω από τον κινηματογράφο στεγαζόταν η Λέσχη Τραπεζικών Υπαλλήλων μια από τις πιο ονομαστές της εποχής, και μετέπειτα στεγάστηκε εκεί το γυμναστήριο του Συμεών Μαυροσκούφη μια από τις μεγαλύτερες μορφές του μπάσκετ της Ελλάδας.

Ώσπου στις αρχές του 1970 ο κινηματογράφος έκλεισε για πάντα, και μερικά χρόνια αργότερα στα 1973 κατεδαφίσθηκε για να χτιστεί στη θέση του η υπάρχουσα πολυκατοικία η ονομασία της οποίας προδίδει πως κάποτε εκεί υπήρχε ένας από τους ιστορικότερους κινηματογράφους της πόλης.

Πηγές: 

-Τομανάς Κ., Οι κινηματογράφοι της παλιάς Θεσσαλονίκης, Νησίδες 1993-Αναστασιάδης Γ.-Χεκίμογλου Ε. Τσιμισκή-Αγίας-Σοφίας Η διαδρομή της μνήμης, University Studio Press 1997

Φωτογραφία Διονύσια ατο κείμενοΦωτογραφία Διονύσια αρχική

Κείμης Κρυωνάς
Δημοσιεύθηκε στην Parallaxi 24/2/2013